LIVING IN THE EDGE

Als gevolg van de maatschappelijke opgaven in de vorm van energietransitie en woningnood neemt de stedelijke druk op het landschap toe. Inbreidingslocaties zijn grotendeels geclaimd door woningbouw en de stad groeit tegen ruimtelijke barrières aan. Deze problemen spelen zich voornamelijk af in de randstad.

De stadsrandzone biedt kansen om een antwoord te vinden op deze opgaven. Uit onderzoek is gebleken dat de stadsrandzone niet zomaar kan worden aangewezen aan de hand van een formule. In dit onderzoek wordt duidelijkheid verschaft over de inhoud van de stadsrandzone en waar deze zich bevindt. Verder is uit onderzoek gebleken dat er niet zoiets bestaat als de generieke stadsrandzone. Daarom is in deze onderzoekscriptie vastgesteld dat er een elftal van typologieën bestaat van de stadsrandzone. Hierbij is doorgebouwd op de typologische benadering van de stadsrandzone van LOLA Landscape Architects uit de “Stadsrandenatlas van de Zuidvleugel’’.

Op basis van de nationale omgevingsvisie en een analyse van de maatschappelijke opgaven is een beschrijving gegeven welk van deze opgaven een antwoord kan vinden in de stadsrandzone en vice versa.

Menig planoloog of stedenbouwer beschouwd de stadsrandzone als een verrommeld gebied van de stad. Mede door deze verrommelde aanblik wordt de stadsrandzone als achterkant van de stad gezien, waar men via de achterdeur de stad binnenkomt. Dit is echter niet altijd zo geweest. De stedenbouwkundige keuzes van de afgelopen 70 jaar hebben ervoor gezorgd dat de stadsrandzone is getransformeerd van voorkant van de stad – in de vorm van stadspoorten – naar de achterkant van de stad.

Vijftien bestaande, internationale, in het oog springende voorbeelden – die stad en land met elkaar verbinden – leiden tot nieuwe inzichten over de relatie tussen stad en land en de invulling van de stadsrandzone. Ieder plan heeft hierin zijn eigen aanpak en toekomstvisie. Wat sterk naar voren komt in de ontwerpkenmerken van deze plannen is dat de stadsrandzone weer wordt vormgegeven als voorkant van de stad.

In het empirisch onderzoek volgt een universeel assenkruis uit alle onderzoeksresultaten waarin de volgende twee ruimtelijke tegenstellingen worden beschreven: De stadsrandzone als achterkant of als voorkant van de stad & de smalle stadsrandzone of brede stadsrandzone.

Sommige ontwerpuitgangspunten zijn universeel en dus toepasbaar op elk van deze vier hoofdlijnen. Andere uitgangspunten zijn specifiek per hoofdlijn om zo de verschillende kwaliteiten van de nieuwe stadsrandzones ten goede te laten komen.

De vier ruimtelijke hoofdlijnen worden vervolgens toegepast op de Amsterdamse stadsrandzones die tussen het stadsdeel Noord en het landschap van Waterland liggen. Deze diverse manieren reiken de mogelijkheid aan om deze transformatie – van achterkant naar voorkant en andersom – vorm te geven waarbij de maatschappelijke opgaven – woningbouw en energietransitie – een belangrijke rol spelen.

Bent u geïnteresseerd geraakt en wilt u meer weten? Bijvoorbeeld of deze analyse van toepassing is op uw stad/dorp?

Neem dan geheel vrijblijvend contact met mij op.

Copyright © 2023  |  All rights reserved  |  Privacy Policy